Dag 15 - Ivanhoe Lake Provincial Park - Killarney Roche Rouge Campground
3 augustus 2017 - Killarney Provincial Park, Canada
Ik gooi het er maar meteen in... nee wacht, we beginnen gewoon bij het begin. Waarom zouden jullie niet hoeven wachten, terwijl wij twee weken hebben moeten uitkijken naar een beer. Ik verklap nog niks.
Wederom vroeg opstaan voor een lange reisdag. Maar wat een gave dag. Jongens toch. Iedere keer als we denken dat we het toppunt wel hebben bereikt, wordt het toch nog beter. Ongelooflijk. We vertrokken vroeg vanaf Ivanhoe en de route was wederom om van te genieten. Het landschap werd een stuk heuvelachtiger, waardoor je de meren en bossen eens vanaf een ander perspectief ziet. Tussen zes en acht 's morgens heb je de grootste kans op wild, maar het enige wat we zagen was een dode aangevreten vos en een roofvogel. Dit was toch wel een grote deceptie, zo weinig zagen we nog nooit. Gelukkig dat de omgeving dit ruimschoots compenseert. Maar toch.
Even een korte koffiepauze op een picknickplaats langs de weg, om daarna weer verder te rijden. En dan loopt er ineens na tienen een vos langs de weg. Iedereen ziet hem en we zijn blij dat we toch nog iets gezien hebben. Maar dan, weer iets verder, gilt Lieske ineens door de portofoon; jongens een beer op rechts. Vol in de remmen, kids met hun snoetjes strak tegen het raam (hesse heeft op de een of andere manier het raam open gekregen en hangt er een stukje uit met z'n hoofd). Hup, Rick springt de camper uit, en hup, daar volgt ook Carel. Oeps. Slik. We zien gewoon een beer, op slechts een paar meter van de camper vandaan. Maar de beer ziet ons ook, en verdwijnt rustig tussen de struiken het bos weer in. Vol ongeloof zeggen we nog minstens tien keer tegen elkaar dat we gewoon een beer in het wild hebben gezien.
Rond twaalf uur stoppen we bovenaan bij Onaping Falls. Na een klein stukje lopen komen we aan bij een grote brug die recht over het begin van de waterval loopt. Het is hier zo breed, erg mooi om te zien. We klimmen en klauteren nog een stukje naar beneden via de rotsen.
Nadat we een klein stukje verder gereden zijn, komen we aan bij de onderkant van de waterval waar een grote kolkende stroom is. Vanaf hier heb je een paar schitterende uitzichtplateaus over de waterval. Maar binnen no-time zien we dat Rick en Daan al helemaal naar beneden geklommen zijn en dat hun hengels al in het water liggen. Bij de eerste worp heeft Rick al beet, hij vangt hier zijn eerste walleye. Het is een schitterende plek, maar helaas blijft het bij deze ene vis.
Een paar uur later rijden we door Sudbury, waar alle kids ons trakteren op het diner; Pizzahut. Wat ontzettend lief van ze. Dit hebben ze gisteren tijdens een zelf ingelaste kindervergadering bedacht. Het smaakt erg goed en het verbaasd niemand dat alle pizza's tot het laatste kruimeltje opgaan.
Na nog een laatste cafeïne boost bij Tim Hortons rijden we verder naar onze eindbestemming van vandaag, Killarney. Het plan was om in het provincial park te overnachten, maar dit was een half jaar geleden al totaal volgeboekt. Sylvia heeft een camping gevonden die erg dicht in de buurt ligt, rocher rouge campground. Aangezien ze geen website of iets anders digitaals hebben, is het enige wat we weten dat het vooral enorm basic is, gewoon aan de rand van het dorp, de eigenaars wonen op het terrein, er is een outhouse, maar dat is dan ook alles, dus geen douche of winkeltje. Het is half tien 's avonds als we er aankomen en pikkedonker. De ontvangst is uiterst hartelijk, alsof je bij je grootouders op bezoek bent, maar verder zien we nog niks behalve wat lichtelijk zorgwekkend versierde vaste staplekken. We zetten de campers snel neer en duiken doodop ons bed in. Benieuwd naar wat we morgenochtend zullen aantreffen.
Wederom vroeg opstaan voor een lange reisdag. Maar wat een gave dag. Jongens toch. Iedere keer als we denken dat we het toppunt wel hebben bereikt, wordt het toch nog beter. Ongelooflijk. We vertrokken vroeg vanaf Ivanhoe en de route was wederom om van te genieten. Het landschap werd een stuk heuvelachtiger, waardoor je de meren en bossen eens vanaf een ander perspectief ziet. Tussen zes en acht 's morgens heb je de grootste kans op wild, maar het enige wat we zagen was een dode aangevreten vos en een roofvogel. Dit was toch wel een grote deceptie, zo weinig zagen we nog nooit. Gelukkig dat de omgeving dit ruimschoots compenseert. Maar toch.
Even een korte koffiepauze op een picknickplaats langs de weg, om daarna weer verder te rijden. En dan loopt er ineens na tienen een vos langs de weg. Iedereen ziet hem en we zijn blij dat we toch nog iets gezien hebben. Maar dan, weer iets verder, gilt Lieske ineens door de portofoon; jongens een beer op rechts. Vol in de remmen, kids met hun snoetjes strak tegen het raam (hesse heeft op de een of andere manier het raam open gekregen en hangt er een stukje uit met z'n hoofd). Hup, Rick springt de camper uit, en hup, daar volgt ook Carel. Oeps. Slik. We zien gewoon een beer, op slechts een paar meter van de camper vandaan. Maar de beer ziet ons ook, en verdwijnt rustig tussen de struiken het bos weer in. Vol ongeloof zeggen we nog minstens tien keer tegen elkaar dat we gewoon een beer in het wild hebben gezien.
Rond twaalf uur stoppen we bovenaan bij Onaping Falls. Na een klein stukje lopen komen we aan bij een grote brug die recht over het begin van de waterval loopt. Het is hier zo breed, erg mooi om te zien. We klimmen en klauteren nog een stukje naar beneden via de rotsen.
Nadat we een klein stukje verder gereden zijn, komen we aan bij de onderkant van de waterval waar een grote kolkende stroom is. Vanaf hier heb je een paar schitterende uitzichtplateaus over de waterval. Maar binnen no-time zien we dat Rick en Daan al helemaal naar beneden geklommen zijn en dat hun hengels al in het water liggen. Bij de eerste worp heeft Rick al beet, hij vangt hier zijn eerste walleye. Het is een schitterende plek, maar helaas blijft het bij deze ene vis.
Een paar uur later rijden we door Sudbury, waar alle kids ons trakteren op het diner; Pizzahut. Wat ontzettend lief van ze. Dit hebben ze gisteren tijdens een zelf ingelaste kindervergadering bedacht. Het smaakt erg goed en het verbaasd niemand dat alle pizza's tot het laatste kruimeltje opgaan.
Na nog een laatste cafeïne boost bij Tim Hortons rijden we verder naar onze eindbestemming van vandaag, Killarney. Het plan was om in het provincial park te overnachten, maar dit was een half jaar geleden al totaal volgeboekt. Sylvia heeft een camping gevonden die erg dicht in de buurt ligt, rocher rouge campground. Aangezien ze geen website of iets anders digitaals hebben, is het enige wat we weten dat het vooral enorm basic is, gewoon aan de rand van het dorp, de eigenaars wonen op het terrein, er is een outhouse, maar dat is dan ook alles, dus geen douche of winkeltje. Het is half tien 's avonds als we er aankomen en pikkedonker. De ontvangst is uiterst hartelijk, alsof je bij je grootouders op bezoek bent, maar verder zien we nog niks behalve wat lichtelijk zorgwekkend versierde vaste staplekken. We zetten de campers snel neer en duiken doodop ons bed in. Benieuwd naar wat we morgenochtend zullen aantreffen.
Weer super leuk geschreven!
Heel veel plezier nog, groetjes aan iedereen en vooral genieten van alles