Dag 16 - Killarney Roche Rouger Campground

Ondanks een heftige onweersbui afgelopen nacht heeft iedereen prima geslapen. Zodra de kids wakker worden stappen ze naar buiten om te zien waar we gister in het donker terecht zijn gekomen. Het blijkt een super leuke plek te zijn, direcht aan het water met nog een paar meter iets moerasachtigs en een paar enorm grote rode graniet rotsen. Je kijkt uit over de Killarney Bay, met in de verte een vuurtoren, jachthaven en tientallen meters hoge witte rotsen. Een ideale plek voor de kids om kikkers en catfish met een schepnet te vangen.

's Middags rijden we naar de Killarney East Lighthouse aan de Georgian Bay. Een schitterende plek met overal grote rode graniet rotsen in het water, leuke golven in de baai en stille meertjes overdekt met waterlelies. Uiteindelijk blijven we hier een paar uur hangen omdat we ons prima vermaken. Er wordt gevist, (twee keer vangst voor Carel), geluierd, gekletst en vooral veel gezien. Zo zien we canadeese ganzen, een monarch vlinder, hesse ontdekt een otter, sanne ziet een schildpad (die een kikker grijpt en mee onderwater trekt) en Daan ontdekt een slang, de bekende garter snake. We zien dat het een ideaal plekje is voor dit beestje, allemaal takken en lage struiken, dus lijkt het erop dat er wel eens meer van deze beesten kunnen zitten. En dat blijkt wel. Joske ziet binnen de kortste keren nog drie keer een bruine slang en twee garter snakes. Daan is ondertussen een stok aan het fabriceren met een soort haak en touw om daarmee een slang te kunnen vangen. Helaas lukt dit uiteindelijk steeds net niet, de slangen kronkelen steeds te snel over zijn stok weg. Later zien we aan de waterkant nog zo'n bruine slang en hap, daar komt een kikker goed weg. Die springt zo omhoog en jumpt weg. We horen van voorbijgangers dat het een waterslang is. En dat wordt bevestigd zodra we de slang het water in zien glijden. Carel ziet ook nog een mooie garter snake van meer dan een meter lang.

Als Daan nog even gaat vissen verliest hij voor de tweede keer deze vakantie zijn blinker, hij knapt zo van de lijn. Toen dit de eerste keer gebeurde viste Carel de blinker op onverklaarbare wijze weer op. Daan baalt, maar accepteert zijn verlies. Nog even snel een laatste keer zijn hengeltje uitgooien voordat we weer verder gaan, en ja hoor, beet. Het lijkt een klein visje te zijn, weinig weerstand. Bijna binnen, de kop komt boven water. Eh, het is geen vissenkop maar een stukje groen draad. Het zal toch niet. En ja hoor, daar volgt zijn blinker. Hoe is het mogelijk. Twee keer je blinker verliezen, en hem dan ook gewoon twee keer opvissen. De blinker verdwijnt in de viskoffer en zal thuis ingelijst worden.

's Avonds rijden we de weg (er is hier maar een weg overigens) een stuk af om wild te spotten. In totaal zien we drie wolven. Twee grijze en een witte. De witte wolf lijkt wat schuwer en blijft in het hoge gras in de berm, die zien we dus niet heel goed. De andere twee lopen rustig langs het wegdek en kijken ons nog even recht aan. Het lijstje met gespot wild wordt met de dag langer.

Op de weg terug nemen we nog even de afslag naar Johnnie Lake, maar dit is een uiterst smal en hobbelig zandpad. Helaas zien we niks, dus snel terug naar de camping voor een biertje en een wijntje.