Dag 19 - Sauble Falls Provincial Park - Elora Gorge Campground

Zelfs de locals geven aan dat het dit jaar natter en kouder is dan ze gewend zijn. Ach, wij zijn het koude en natte kikkerlandje gewend, dus vinden het hier nog wel mee vallen. Het is alleen jammer dat onze laatste vis- en wandeldag nu lekkerlijk in het water valt. Het komt niet met bakken uit de lucht, maar het regent hard genoeg om eigenlijk lekker op de bank te kruipen met een boek en een glas wijn. Hoewel, wijn om half negen 's morgens is misschien niet zo'n goed idee.

Als het droog is lopen Joske, Hesse en Sebastiaan toch nog even naar de watervallen zodat de jongens toch nog even een hengeltje uit kunnen gooien. Maar al binnen drie minuten zit de blinker muurvast in een boom, en uiteindelijk breekt de lijn en houdt de vispret meteen op. Erg sneu dat het laatste vismoment nu zo afloopt, maar we geven er een positieve draai aan en hebben dus een mooie reden om na de vakantie een logeerpartij in te plannen en dan lekker te gaan vissen.

Nadat Sylvia en Lieske ook nog even naar de watervallen zijn gelopen vertrekken we weer. Weinig van het park gezien, maar we moeten nu eenmaal verder.

's Middags rijden we St. Jacobs in, de hometown van de Mennonieten. Onderweg passeren we twee keer een paard en wagen met enkele Mennonieten. De kids vinden dit vooral erg bizar om te zien. Helemaal omdat Sylvia ze gisteravond een stukje geschiedenis over de oorsprong en hun leefwijze heeft verteld. Geen auto en geen mobiel, dat staat bovenaan de lijst met ondenkbare zaken. Iedere keer dat we een Tim Hortons of een Canadien Tire voorbij rijden roepen de kids steevast in koor; wifi! Dat zij om de paar dagen slechts enkele minuten wifi hebben vinden ze echt afzien. Laat staan dat je überhaupt helemaal geen mobiel mag hebben. Ook passeren we hun kerk. In plaats van een grote parkeerplaats zie je allemaal houten palen met haken om de paarden aan vast te binden. Voor ons heel apart om te zien.

Omdat het al redelijk laat op de middag is zien we in het dorp zelf geen Mennonieten meer en ook al hun winkeltjes zijn al gesloten. Een enkele Canadeese winkel is nog open, maar dat is toch niet helemaal het doel van deze tussenstop. Wel lunchen we in het dorp en wat onvoorstelbaar lekker eten we hier zeg. Daan heeft echt een geniet moment en besteld gewoon nog een keer. Alles maar dan ook echt alles smaakt zó goed. Zelfs de kids zeggen dat ze heerlijk gegeten hebben en dat blijkt ook wel want alle bordjes zijn leeg, er ligt geen restje meer op tafel.

We rijden verder naar onze camping, Elora Gorge Conservation Area. Vanwege een wegafsluiting is het even zoeken wat nou de juiste weg is, maar als blijkt dat we rechts niet goed zitten, keren we gewoon om en gaan de linkerkant op. En uiteraard zijn de locals erg bereidwillig om ons een paar keer weer een stukje verder in de goede richting te helpen. Dus eind goed al goed, ruim voor het donker staan we op onze plek.

De kids hebben de avond van hun leven, Rick heeft van huis mais meegenomen. Ze mogen zelf het kampvuur opbouwen, aansteken en brandend houden. Daarna krijgen ze een rol aluminiumfolie en de zak mais. Ze leggen wat mais op het folie, vouwen dit dicht en leggen dit op het vuur. Na een paar tellen begint het te poffen en zet het pakketje uit. Zodra ze het folie open maken hebben ze popcorn. Ze vinden het fantastisch en zijn er, serieus, ruim drie uur zoet mee. Klinkt wel gek, want ze maakten alleen maar zoute popcorn, maar goed, dat terzijde.
Als alle popcorn uiteindelijk op is verzamelen ze alle rotzooi en gooien dit op het vuur, zodat het vuur nog één keer flink oplaait voordat het daarna langzaam dooft, net als hun energie.